woensdag 1 juli 2009

Een tropische verrassing in hollandse mindful ervaring


De tropische temperaturen verleiden me ertoe om alles in een lagere versnelling te doen.
Ik wou bijna schrijven ‘dwingt me ‘maar zo voelt het niet. Want eerlijk gezegd bevalt het me eigenlijk wel. Ik ben erg geneigd om mijn leven in de vijfde versnelling te leven: snel even dit vlug even dat en tussen door nog even…
Net zat ik op de fiets en viel me ineens de rust om me heen op; mijn aandacht werd getrokken door het geluid van vele vogels in de bomen rondom, ik voelde de wind langs mijn blote armen strijken en hoorde hem ruisen in de blaadjes van een berk. Mijn aandacht vernauwde zich in het moment en als vanzelf vertraagde mijn tempo. Direct voelde ik mijn lichaam ontspannen. Ik realiseerde me hoe prettig dat voelt; door de ontspanning meer ruimte voor energie, mijn adem wat dieper en mijn zintuigen open voor alle indrukken om me heen.
Niks meer even snel een boodschap doen! Een klus die ik nog moest doen transformeerde in een ‘mindful’ fietstochtje; vol van heerlijke zintuiglijke ervaringen: zon, wind, zomergeuren, plotselinge loomheid van mijn lichaam, kleuren rondom, het licht en schaduwspel, de warmte op mijn huid…
Het gaf me energie om dat allemaal bewust in me op te nemen.

Vervolgens peinsde ik nog even wat verder over de wisselwerking tussen aandacht en vertraging; door het tempo even wat lager te zetten is er ruimte voor aandacht voor de ervaringen in het nu. Door mijn aandacht op de ervaringen in dit moment te richten vertraag ik als vanzelf. Mooie tip om mee te nemen!

dinsdag 30 juni 2009

Vrije keuze voor geneesmiddelen

Europese Alliantie van Initiatieven voor Toegepaste Antroposofie / ELIANT is in antroposofisch initiatief dat strijdt voor de vrijheid om zelf geneesmiddelen te kiezen.
De wetgeving van de EU is sluipenderwijs steeds meer beperkingen en zelfs verboden aan het invoeren voor natuurlijke geneesmiddelen en voeding. Dit is heel nadelig voor antroposofische en ayurvedische middelen. Die moeten aan criteria voldoen waar ze niet aan kunnen voldoen.
Voorbeelden van de nieuwe regels:
- geen natuurlijke vitaminen meer in baby- en kindervoeding (zgn. voedselveiligheid).
- een groot deel van alle antroposofische geneesmiddelen (en ook van andere natuurlijke middelen, zoals ayurvedische) valt buiten de toegestane samenstelling en wordt dus verboden De enige reden is dat de registratie-criteria zo zijn opgesteld dat deze middelen erbuiten vallen).
Vreemd genoeg worden juist de meest natuurlijke middelen verboden.
Er zijn niet genoeg politieke partijen die tegen de bemoeizucht van de overheid in actie willen komen. Maar bij 1 miljoen handtekeningen is de EU verplicht te luisteren. Daarom is het ontzettend belangrijk dat veel mensen Eliant steunen met handtekeningen. De stand is nu 780.000. Dus: vertel het door vertel het door!

Eliant is een antroposofisch initiatief, maar de zaak waar zij voor strijden is veel breder. Het gaat niet alleen om alternatieve geneeskunst en babyvoeding maar om de vraag in hoeverre wij toestaan dat de overheid (in dit geval de EU) onze vrije keuze beperkt.

Dit initiatief kun je steunen met een handtekening en eventueel verspreiding per mail binnen je eigen netwerk.
Onderteken op http://www.eliant.nl of http://www.eliant.eu

Je plek innemen

Gisteravond ben ik naar de eind musical van mijn 12 jarig nichtje geweest.
Sinds jaar en dag de traditionele afsluiting van de basisschool en markering van de overgang van kind naar puber.
De tot stand koming van een musical gaat tegenwoordig wel heel anders dan vroeger.
Onderwijzers noch kinderen noch ouders nemen meer genoegen een uitvoering zoals het generaties lang gegaan is: meester of juf draagt een musical aan, verdeelt de rollen waarbij de meest welbespraakte en expressieve leerlingen uiteraard de hoofdrol kregen en er een aantal kinderen genoegen mochten nemen met een rol als ‘burger’, ‘voorbijganger’ of de bekende ‘boom’.
In de huidige tijd waar ieder kind volop bedreven is in het aanmaken van avatars, habbo’s en andere digitale alter ego’s en ze op ieder moment van de dag hun eigen virtuele wereld kunnen creëren snapt ieder kind dat zo’n rol in een toneelstuk of musical vooral een handige basis avatar is waar je vervolgens zelf aan knutselt en kneedt totdat ie precies volgens jouw wensen is. De wereld is maakbaar dus zo’n voorstelling toch zeker ook?
Zo heb ik al verschillende artikelen gezien waarin door leerkrachten wordt benadrukt dat de leerlingen helemaal zelf de musical gemaakt hebben. Is dat vooruitgang?
Ja en nee. Ja, want het spreekt de creativiteit en het flexibel denken aan van kinderen, stimuleert de zelfverantwoordelijkheid en samenwerking en daarmee de groepsbinding. Het laat kinderen nadenken over wie ze zijn en welke plek ze in willen nemen in de wereld.
Nee, in een sfeer die juist bestaande structuren en uitgangspunten benadrukt.
Ik denk dat de invloed van de leerkracht toch alles bepalend is voor het proces van de totstandkoming van ene voorstelling. En dat begint al lang voor die voorstelling en heeft mijns inziens alles te maken met de mate waarin zo’n leerkracht zelf in staat is kinderen aan te spreken op hun kracht, hen zelf ook echt medeverantwoordelijk te maken en zijn of haar eigen idee over het eindresultaat enigszins los te laten en de ruimte te geven aan dat wat de kinderen zelf creëren.

Dan wordt zo’n afsluiting van de basisschool voor kinderen een markeringsmoment: waar staan ze nu; welke plek nemen ze in?
Dat is voor ieder kind anders, ieder heeft daar verschillende kwaliteiten en wensen in en dat is ook goed. Een goede leerkracht ondersteunt dat en geeft daar alle ruimte aan zodat kinderen voelen dat zij erkend worden in wij zij zijn en de ervaring opdoen dat de diversiteit die hiervan het resultaat is hun wereld rijker maakt. Dat zij zich kunnen en mogen presenteren precies zoals ze zijn.

In de musical gisteren zag ik stuk voor stuk kinderen die zelfbewust hun plek innamen en vrijuit lieten zien wie zij zijn. Ieder kind kreeg en nam daar de ruimte voor die hem of haar eigen was en dat was heel mooi om te zien.
Voor de een was dat achter de schermen, voor de ander voluit in de spotlights, sommigen plots overvallen door zenuwen, anderen boven zich uitstijgend in een gepassioneerd gezongen lied.
Op een leeftijd dat ‘de groep’ juist zo belangrijk is en het oordeel van leeftijdsgenoten genadeloos kan zijn. Toch zag ik kinderen die even helemaal en met zichtbaar plezier alle ruimte pakten om een kant van zichzelf te laten zien waar zij zich prettig bij voelen. Uiteraard waren daar ook zenuwen bij maar daar liet eigenlijk niemand zich door belemmeren.
Hulde aan meester Theo die zorgde dat deze ruimte er was.
Het deed mij stilstaan bij de vraag hoe dat voor veel volwassenen is wanneer alle aandacht op jou gericht is. In hoeverre voel je dan nog contact met wie jij bent en wat jij wilt? Hoeveel stemmetjes hoor jij die je manen om toch maar beter een beetje zus een beetje zo te doen, je in te houden, aan te passen aan andermans wensen…
Hoeveel ruimte neem jij in in jouw leven? En: wiens plek neem jij eigenlijk in; van jou of van de verwachtingen van anderen?

Overigens een mooi project dat deze school met groep 8 deed was Mijn Groep: een project waarin de kinderen nadachten over hun toekomstdroom. Ze worden door een professionele fotograaf vereeuwigd in een boek in hun toekomstige beroep, inclusief rekwisieten.
Kijk op http://www.mijngroep.nl/, er is ook een blog van VMBO in over ditzelfde project: http://dromenjongeren.blogspot.com/

Mij lijkt het dat dromen niet alleen voorbehouden is aan kinderen… Leuke tip om met je afdeling of team te doen?