dinsdag 16 november 2010

Vrijheid en Verantwoordelijkheid

In hoeverre neemt het kamerlid Lucassen eigenlijk zijn verantwoordelijkheid?
Ik volg de discussies niet helemaal op de letter maar ik als eenvoudige burger begrijp k een paar redelijk simpele feiten: Lucassen, een volksvertegenwoordiger, heeft strafbare feiten begaan waarvoor hij is veroordeeld, op een terrein waar hij nu als vertegenwoordiger van de samenleving voor verantwoordelijk is. En dat als lid van een partij die met name de directe en harde aanpak van overtreders sterk uitdraagt.

In hoeverre heeft hij een antwoord op de commotie die nu rondom hem is ontstaan vanwege geweldsincidenten? Ik lees in de krant dat hij er niet inhoudelijk op in gaat, slechts benoemd dat hij niet is veroordeeld. In het geval van grensoverschrijdend gedrag met zijn ondergeschikte geeft hij toe dat hij een grote fout gemaakt heeft. Maar ja daar is hij dan ook voor veroordeeld. Wat hij nu niet zegt m.b.t. vragen over geweld in zijn buurt is dat hij zich daar helemaal niet schuldig aan gemaakt heeft, dat hij zich in zijn omgeving inzet voor vrede en veiligheid. Daarmee is hij voor mij niet geloofwaardig en vind ik dat hij zijn verantwoordelijkheid niet neemt. Aan de ene kant zeggen dat je je inzet voor vrede en veiligheid (zie zij profiel op de site van de Tweede Kamer) en harde en directe aanpak van overtreders, aan de andere kant wat mij betreft geen bevredigend verhaal hebben over wat er nu eigenlijk in zijn eigen omgeving gebeurt is en wat zijn aandeel in het verhaal geweest s.
Aangifte wordt niet zomaar gedaan, los van of een aangifte uiteindelijk tot vervolging en veroordeling leidt is er iets aan de hand geweest.
Lucassen gaat daar niet op in, geeft alleen een politiek sluitend antwoord dat hij niet veroordeeld is geweest wegens intimidatie.
Maar wat is er dan wel gebeurd? Als hij wel zegt dat hij zich ‘niet als een gentleman’ gedragen heeft, wat bedoelt hij daar dan mee? Wat heeft hij dan wel gedaan? En hoe verhoudt zijn handel en wandel zich tot het programma van de partij die hij vertegenwoordigt?

Voor mij heeft verantwoordelijkheid vooral te maken met ‘walk the talk’ en ‘practice what you preach’.  De Engelsen zeggen het mooi compact, maar het heeft vooral te maken met dat je daadwerkelijk vorm geeft aan wat je belangrijk vindt. Dat is lang niet altijd makkelijk, en dat het niet altijd lukt is ook geen ramp, niemand is een heilige. Als je als politicus je heel hard maakt voor bepaalde zaken en vervolgens zelf op diezelfde terreinen onderuit gaat zul je toch moeten beginnen met de hand in eigen boezem te steken en de consequenties van je gedrag nemen.
Als buitenstaanders moeten we onze verantwoordelijkheid nemen door uit te gaan van de feiten en niet van geruchten en onbevestigde berichten.
De feiten:
Er is aangifte gedaan tegen hem in verband met bedreiging en intimidatie. Lucassen heeft twee keer een boete opgelegd gekregen voor twee overtredingen van de wet. Zelf geeft hij toe dat hij zich niet ‘als een gentleman’ gedragen heeft. Er is een veroordeling in verband met ontucht. Bij mij roept dat veel vragen op: Hoe heeft hij zich dan wel gedragen? Wat heeft hij gedaan? Dat hij na een aangifte vanwege bedreiging niet veroordeeld is, is dat omdat er geen rechtszaak is geweest? Geen afdoende bewijs was? Bewezen is dat hij niet schuldig is aan strafbare feiten?
Als hij zijn verantwoordelijkheid zou nemen zou hij wat mij betreft een duidelijk antwoord geven op deze vragen. Doordat er nu selectief antwoord gegeven wordt op vragen ontstaat voor mij een beeld van iemand die niet waar maakt waar hij voor staat. Het is heel makkelijk om kreten en leuzen te roepen. Wat ik belangrijk vindt is dat je in interactie met je omgeving overeind blijft en open en duidelijk antwoord geeft op hetgeen anderen van jou vragen. Dat hoor ik noch Lucassen, noch Wilders doen. Daarmee creƫren ze wat mij betreft het beeld dat Vrijheid en Verantwoordelijkheid door hen ingevuld worden dat zij de vrijheid mogen nemen anderen op hun verantwoordelijkheid te wijzen, waar ze zelf de vrijheid benutten hun verantwoordelijkheid te ontlopen.