Dertig Dagen Dankbaar

“Dankbaar moet je zijn, nederig en klein”; wie kent nog het liedje van Robert Long uit de jaren zeventig van de vorige eeuw? De tijd dat je door je ouders letterlijk om je oren werd geslagen om dankbaar te zijn. ‘Zeg eens netjes dank je wel’.

Dankbaar: dat had iets te maken met ‘verschuldigd zijn’ met ‘zo hoort het’ met, inderdaad, nederig en klein zijn tegenover een groter iets of iemand. Vaak in een religieuze context.
 Ik had er een hekel aan, dat dankbaarheids- gedoe. Omdat niet gevraagd werd naar wat ik er nou ECHT van vond, ik werd geacht te doen ‘wat hoort’. Je krijgt iets aan geboden en zegt netjes dank je wel. Het werd zelfs niet gewaardeerd wanneer je zei dat je het eigenlijk niet leuk vond (gekregen kleren), niet lekker (de andijvie van je oma). 

Het leerde mij dat ‘zo hoort het’ voorrang krijgt op ‘zo voelt het’ en ook dat dankbaar verbonden was met; niet vrij zijn. En, misschien wel het belangrijkste: dankbaar is verbonden met jezelf kleiner maken dan je bent. 

Een woord wat ik om al die redenen eigenlijk niet graag gebruikte.

Toch doe ik vanaf 1 februari mee met een 30 days challenge: #dankbaar, een idee van Bas Bakker, waar ik me direct toe aangesproken voelde toen ik zijn uitleg las. (wil je weten wat een 30 days challenge is? Klik danhier) 30 dagen lang bericht ik op Twitter en Facebook over waar ik #dankbaar voor ben. Veelal met een foto, maar ook ‘gewoon’ een berichtje. Wat ik er leuk aan vind?

De afgelopen jaren heb ik ontdekt dat ‘dankbaar’ stilletjes aan een andere betekenis voor me gekregen heeft. Het engels thankfull zegt het eigenlijk heel mooi. Het heeft niets te maken met verplichtingen, onvrijheid en je kleiner maken. Voor mij heeft het alles te maken met besef van hoeveel er al is. Hoe mooi het is om te ervaren dat er zoveel al gewoon is, iedere dag van mijn leven. Stil staan en met aandacht beleven dat ik een rijk mens ben. Dat er nog veel te ontdekken, ontwikkelen, verbeteren is. Maar dat er vooral al zoveel bereikt, ontwikkeld, geleerd, ontdekt, geleefd, gelachen, genoten, gedeeld…. is.

Ik kan me daar weleens bescheiden en klein onder voelen, want als ik zo stil sta is er gewoon heel veel! En het mooie is, dat naarmate ik meer stilsta bij wat er in mijn leven allemaal al is, ik merk dat ik ook meer oog heb voor dat wat er bij anderen is. #dankbaar: ja ik sta er graag deze 30 dagen, en hopelijk nog lang daarna, met aandacht bij stil.

En jij? Waar ben jij dankbaar voor?

(Wil je weten waar ik #dankbaar voor ben? Volg dan mijn berichtjes op Twitter of Facebook)