Het is maar net hoe je wilt kijken…

Ik lees bijna geen kranten meer, en als ik het doe vooral de achtergrond artikelen. Actualiteitenprogramma’s en praatprogramma’s boeien me niet. Alleen het jeugdjournaal kan me nog wel eens boeien. Ik verbaas me namelijk steeds meer over de eenzijdige focus van de media op wat er  mis is, wat er fout gaat, waar het aan ontbreekt. Wat zegt dat over onze collectieve kijk op de werkelijkheid?Er is net zoveel reden om de kranten te vullen met datgene wat goed gaat, verrassende ontdekkingen, baanbrekende initiatieven, positieve ontwikkelingen. Economie is ook maar een idee. We doen of de economische voorspellingen gebaseerd zijn op controleerbare feiten maar de praktijk van de laatste jaren wijst uit dat als ergens achteraf volkomen uit de lucht gegrepen voorspellingen gedaan zijn dit in de economie is.

Beurskoersen zijn nota bene gebaseerd op vertrouwen: een gevoel. Gevoelens zijn beïnvloedbaar door van alles en nog wat: omstandigheden, gevoelens van anderen, seizoenen…noem maar op. En alle analisten en economen en politici maar doen alsof het onveranderbare grootheden zijn.
Als we allemaal iedere dag blijven praten over de tekorten en de crisis en de negatieve effecten die dat heeft dan zal dat er ook zo blijven.

De waarneming van de waarnemer beïnvloedt de onderzoeksresultaten; inmiddels een algemeen bekend uitgangspunt in de wetenschap.

Wij bepalen zelf de wereld om ons heen door de wijze waarop wij deze willen waarnemen. Waarom dan blijven hangen in crisis, oorlog, geweld en negativiteit? Dat is minder naïef dan het lijkt. Ik pleit er niet voor om net te doen of moeilijkheden niet bestaan, maar van mij mag er wel wat meer balans zijn. Gewoon ook aandacht voor het halfvolle glas de kansen, de mogelijkheden.

Laten we daar dan eens gebruik van maken bij het bespreken, ontwikkelen en evalueren van onze wereld. Als we naast ieder negatief bericht eens een bericht zetten over wat er wel goed gaat, waar wel mogelijkheden zijn. Gewoon oefenen in een breder denkkader, meer balans tussen de verschillende kanten van onze werkelijkheid. Het vragenuurtje van de Tweede Kamer voor 50% gevuld met vragen naar: wat gaat er goed?’ Geachte voorzitter mag ik uw aandacht vragen voor het feit dat er weer meer consumenten overgestapt zijn op groene stroom, ik ben benieuwd welke maatregelen van de minister deze ontwikkeling mogelijk hebben gemaakt’- het lijkt me wel verfrissend.

Een positiviteits- quotum zou wel leuk zijn: Als alle reguliere media zich eens zouden verplichten om 50% van hun berichtgeving te vullen met positiviteit. Gewoon als oefening, kijken wat er gebeurt.

Ik weet zeker dat we daarmee ons collectieve beeld van de werkelijkheid veranderen, want: wat je aandacht geeft groeit!

(Overigens zijn er al veel initiatieven die van bovenstaande principe uitgaan. Tijdschrift Ode ‘voor intelligente optimisten’, Nudge Nederland, Het Kan Wel, Ben Vriendelijk, doe-congresde Spiegel voor de Maatschappij. Voorbij 'wij en zij'! zijn maar een paar voorbeelden...)