maandag 19 maart 2012

Fietsmeditatie

Maandagmorgen, lente. Op weg van de ene naar de andere afspraak, op de fiets. Gedachten drijven alle kanten uit. Opeens voel ik bewust de zon op mijn gezicht, een frisse mengeling van warmte en een lentebries.

Mijn oren openen zich: vogelgezang, klaterend water ergens uit een tuin. Een boor of schuurmachine in de verte. Geruis van verkeer op de achtergrond. Ik fiets tussen tuinen door.

Mijn ogen vangen de lange voorjaarsschaduwen op het fietspad, een mooi symmetrisch patroon. Kijk hoe een zonnestraal mij dit patroon aanwijst.



Op mijn huid voel ik de wind, nog fris van de vorst van vannacht. Haartjes in mijn neus bewegen met de in- uitstroom van lucht.

Mijn adem, laag in mijn lichaam.

Benen die de trappers bewegen, handen aan het stuur - de wind kriebelt zacht op mijn huid. Of is het de zon? Ik voel de wervels van mijn ruggengraat, mijn nek, daar zit nog wat spanning. Ik volg mijn adem naar binnen; en weer naar buiten.


Ik voel me ontspannen, aanwezig.